Harmonogram wykładów i warsztatów:
10.03.2025 (poniedziałek) / Sala S2
- 9:00-9:30 – „Technika wokalna w różnych gatunkach muzycznych” – prof. dr hab. Ewa Iżykowska
- 9:30-10:00 – „Sztuka śpiewu kontratenorowego – od techniki do interpretacji” – dr hab. Marcin Ciszewski
- 10:00-10:30 – „Mówić śpiewając, czy śpiewać mówiąc. Świadomość głosowa w wykonawstwie scenicznym” – dr hab. Grzegorz Piotr Kołodziej
- 10:30-11:30 – koncert i wykład „Trema czy inspiracja? Zrozumieć i wykorzystać stres w zawodzie śpiewaka” – mgr Aleksandra Borkiewicz-Cłapińska
- 11.30-12.00 -„Śpiew solowy a praca w zespole wokalnym. Problematyka wykonawcza na podstawie własnych doświadczeń” – mgr Małgorzata Priebe
- 12:00-12:30 – przerwa kawowa
- 12:30-13:30 – warsztaty wokalne prof. Ewy Iżykowskiej
- 13:30-14:30 – warsztaty wokalne mgr Aleksandry Borkiewicz-Cłapińskiej
KOORDYNAcja i przygotowanie studentów:
prof. dr hab. Monika Fedyk-Klimaszewska
prof. dr hab. Liliana Górska
dr hab. Sławomir Bronk
mgr Małgorzata Priebe
Kierownictwo naukowe:
prof. dr hab. Monika Fedyk-Klimaszewska
ORGANIZATOR:
Katedra Dyrygentury Chóralnej i Oratoryjno-Kantatowej
prof. dr hab. Ewa Iżykowska-Lipińska
Polska śpiewaczka (sopran, mezzosopran), aktorka, profesor sztuk muzycznych, była dyrektor Opery i Filharmonii Podlaskiej w Białymstoku. Absolwentka I Liceum Ogólnokształcącego im. Adama Asnyka w Kaliszu oraz Państwowej Szkoły Muzycznej w Kaliszu (fortepian, śpiew). Ukończyła Akademię Muzyczną im. F. Chopina w Warszawie, gdzie studiowała śpiew solowy, oraz Państwową Wyższą Szkołę Teatralną im. A. Zelwerowicza w Warszawie, uzyskując dyplom z wyróżnieniem.
Jako śpiewaczka pracowała pod kierunkiem prof. Lidii Małachowicz, prof. Kazimiery Goławskiej, prof. Ewy Wdowickiej. Kontynuowała swoje studia w Accademia Chigiana w Sienie, Włochy, pod kierunkiem Giorgia Favaretta oraz Ettore Campogaglianiego. Następnie studiowała w mediolańskiej La Scali pod kierunkiem Giulietty Simionato, Eduarda Muellera oraz Antonia Toniniego.
Zadebiutowała w 1979 partią Fiordiligi w operze Cosi fan tutte Mozarta w Teatrze Muzycznym w Słupsku pod dyrekcją Grzegorza Nowaka (reżyseria Ryszard Peryt). W 1981 wzięła udział w prawykonaniu opery Zbigniewa Rudzińskiego Manekiny w Operze Wrocławskiej pod dyrekcją Roberta Satanowskiego (reż. Marek Weiss-Grzesiński).
W 1981 po raz pierwszy wystąpiła na scenie La Scali w tytułowej roli w operze Rita Donizettiego. W tym okresie po wygranym konkursie wzięła udział we włoskim letnim staggione w mieście Alessandria, gdzie wykonywała partię Fiordiligi w operze Cosi fan tutte Mozarta, pod batutą Eduarda Mullera, z Mauro Trombettą w roli Don Alfonsa.
Jest laureatką wielu krajowych i międzynarodowych konkursów, m.in. Ogólnopolskiego Konkursu Muzyki K. Szymanowskiego, Belvedere w Wiedniu czy Mozart Competition w Alessandrii, Włochy.
Od 1982 związała się z Teatrem Wielkim w Poznaniu. Stworzyła kreację Violetty – w Traviacie Verdiego, Rozalindy – w Zemście nietoperza J. Straussa, Blondy – w Uprowadzeniu z seraju Mozarta, Michaeli – w Carmen Bizeta, Liu – w Turandot Pucciniego, Lisy – w Krainie uśmiechu Lehára, Arseny – w Baronie cygańskim J. Straussa, Musette i Mimi – w Cyganerii Pucciniego oraz Hodel – w Skrzypku na dachu Bocka. Otrzymała nagrodę miasta Poznania dla Młodych Twórców Sztuki w tym samym roku co Jan A.P. Kaczmarek, z którym w tym okresie nagrała płytę Kometa Halleya.
W 1986 zadebiutowała na scenie wiedeńskiej Kammeroper rolą Neddy w Pajacach Leoncavalla w reżyserii Georga Tabori. Przedstawienie to zostało uznane przez krytykę wiedeńską za przedstawienie roku 1986. Następne role w wiedeńskiej Kammeroper to Hrabina w Weselu Figara Mozarta, Dorlisca w operze Rossiniego Torvaldo e Dorlisca oraz Violetta w Traviacie Verdiego.
W latach 1987-1991 była solistką opery w Luzernie w Szwajcarii. Na deskach tej opery śpiewała takie partie, jak Hrabina w Weselu Figara Mozarta, Poppea w Koronacji Poppei Monteverdiego z tenorem Ramonem Vargasem w partii Nerona, Adriana w operze Adriana Lecouvreur Cilei pod dyrekcją M. Viottiego, Tatiana w Eugeniuszu Onieginie Czajkowskiego, Blanche w Dialogach karmelitanek Poulenca, Saffi w Baronie cygańskim J. Straussa oraz Hanna Glawari w Wesołej wdówce Lehára.
W roku 1991 rozpoczęła ponownie współpracę z Teatrem Wielkim w Poznaniu, jak również z Teatrem Wielkim w Warszawie, Operą Wrocławską i Operą Krakowską, gdzie śpiewała główne partie w operach R. Straussa Salome (rola tytułowa) i Kawaler srebrnej róży (Marszałkowa) oraz Pendereckiego – Benignę w Czarnej masce, Ewę w Raju utraconym i Matkę Joannę od Aniołów w Diabłach z Loudun. Pojawiła się również jako Ligia w Quo vadis Nowowiejskiego, Fedora w operze Fedora Giordana, Tosca w Tosce Pucciniego, Tatiana w Eugeniuszu Onieginie Czajkowskiego, Mimi oraz Musette w Cyganerii Pucciniego, Flora w operze Chopin G. Oreficego, Galina w operze Galina M. Landowskiego oraz Rachela w Żydówce Halévy’ego.
W tym też okresie Ewa Iżykowska stała się odtwórczynią monumentalnych form oratoryjno-kantatowych, jak Requiem Verdiego, VIII Symfonia Mahlera – partia I, II i III sopranu, Cztery ostatnie pieśni R. Straussa, III Symfonia H. M. Góreckiego, Te Deum, Dies Irae, Jutrznia, Siedem bram Jerozolimy – K. Pendereckiego, IX Symfonia oraz Missa solemnis Beethovena i XIV Symfonia Szostakowicza. Zainteresowanie kameralistyką zaowocowało z kolei w latach 2000-2002 światowym tournée z recitalami pieśni Chopina i Paderewskiego oraz programem Od baroku do jazzu. W roku 2000 i 2001 wzięła udział w realizacji opery Manekiny Z. Rudzińskiego w Teatrze Wielkim w Warszawie. W roku 2005 wystąpiła jako Tosca w operze Tosca w Korei Południowej.
Współpracowała ze znakomitymi pianistami, jak Krzysztof Jabłoński, Marek Mizera, Jerzy Maciejewski, Janusz Olejniczak, Marek Drewnowski, Caroll Hague, Vincenzo Scalera oraz Giorgio Favaretto.
Pracowała również z wybitnymi dyrygentami, jak J. Gielen, Marcello Viotti, Eduardo Mueller, Grzegorz Nowak, Krzysztof Penderecki, Antoni Wit, Jacek Błaszczyk, Karol Stryja, P. Romansky, Jacek Kasprzyk, Oliver Quendet, Gabriel Chmura i inni.
Występowała na scenach koncertowych i operowych z tak wybitnymi artystami, jak Ramon Vargas, Mauro Trombetta, Reinhardt Brussman, Louis Gentile, Yvonne Naef i inni.
Przez szereg lat uczestniczyła w prawykonaniach i wykonaniach utworów kompozytorów współczesnych, takich jak Ottavio Vasquez, Jan A.P. Kaczmarek, Zbigniew Rudziński, Stanisław Moryto, Krzysztof Penderecki, Henryk Mikołaj Górecki.
Dokonała szeregu nagrań dla Polskiego Radia, Rado Vaticano, Radia Swiss Romande (Il Signor Brushino Rossiniego, dyr. Marcello Viotti), radia i telewizji rosyjskiej (Jutrznia Pendereckiego) oraz telewizji: filipińskiej, brazylijskiej, koreańskiej, jak również dla telewizji włoskiej RAI (Cosi fan tutte Mozarta) oraz telewizji austriackiej ORF (Dies irae Penderckiego, dyr. J. Gielen; Pajace Leoncavalla, reż. G. Tabori).
Brała udział w światowych transmisjach radiowych: Diabły z Loudun oraz Czarna maska Pendereckiego, II Symfonia oraz VIII Symfonia Mahlera.
Poświęca się także pracy pedagogicznej. Obecnie jest profesorem Uniwersytetu Muzycznego Fryderyka Chopina w Warszawie. Przez cztery lata pracowała również w Korei Południowej gdzie była dyrektorem programu Keimung – F. Chopin Academy of Music na Keimyung University. Prowadziła Master Class w USA, Włoszech, Korei Południowej w Austrii oraz w Polsce. Współpracuje jako konsultant wokalny z teatrami dramatycznymi i muzycznymi, wydawnictwami płytowymi oraz filmowymi. Jest również wykładowcą w Polskiej Akademii Nauk.
W 2011 otrzymała odznakę honorową „Zasłużony dla Kultury Polskiej”. W latach 2012-2016 sprawowała godność prorektora Uniwersytetu Muzycznego Fryderyka Chopina w Warszawie. W 2016 odebrała tytuł Honorowego Obywatela Miasta Kalisza. W tym samym roku została odznaczona Srebrnym Medalem „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”. Od 1 września 2019 roku do 30 listopada 2020 roku pełniła funkcję dyrektora Opery i Filharmonii Podlaskiej w Białymstoku.
dr hab. Marcin Ciszewski
Pracuje na stanowisku profesora na Wydziale Wokalno-Aktorskim Akademii Muzycznej w Gdańsku. Prowadzi swoją klasę śpiewu solowego, wykłada również historyczny śpiew solowy oraz literaturę specjalistyczną w Podyplomowym Studium Muzyki Dawnej na tej samej uczelni. Bada historię i fizjologię głosów kontratenorowych, prowadzi prelekcje i szkolenia z zakresu emisji głosu dla licznych grup zawodowych i środowisk akademickich.
Należy do ścisłego grona pierwszych polskich kontratenorów, którzy posiadają istotny udział w rozwoju sztuki wokalnej nurtu autentyzmu w Polsce przełomu XX i XXI wieku.
Zaśpiewał kilkaset koncertów w Polsce i całej Europie. Koncertował z uznanymi zespołami, solistami, orkiestrami i dyrygentami.
dr hab. Grzegorz Piotr Kołodziej
Uniwersytet Gdański – Instytut Logopedii
Akademia Muzyczna w Gdańsku
Zalicza się do grona śpiewaków, których można określić jako aktorów operowych. Niegdyś solista Zespołu Pieśni i Tańca „ŚLĄSK”, jak również absolwent Wydziału Wokalno-Aktorskiego Akademii Muzycznej w Gdańsku w klasie prof. Ryszarda Minkiewicza. Laureat VIII Konkursu Sztuki Wokalnej im. Ady Sari, Nowy Sącz 1999. Od debiutu (1996 r. w „Stabat Mater”, J. Haydna pod batutą M.J. Błaszczyka w Filharmonii Częstochowskiej oraz 1999 r. w partii Figara w „Cyruliku sewilskim” G. Rossiniego w Operze Bałtyckiej) współpracował z licznymi teatrami operowymi i filharmoniami. Figaro w „Weselu Figara”, Papageno w „Czarodziejskim flecie”, tytułowy Don Giovanni czy Oniegin, wreszcie Janusz w „Halce”. Nie stroni od różnych gatunków muzycznych. Jest zarówno wspaniałym Figarem w operze „Wesele Figara”, jak również doskonałym Hethcliffem w musicalu „Wichrowe Wzgórza” czy Bonim w operetce „Księżniczka czardasza”. W 2014 r. nominowany do nagrody muzycznej Fryderyk za płytę Polska Liryka Wokalna – Pałłasz, Baird, Łukaszewski pod dyr. J.M. Zarzyckiego.
Od 2019 r. współtworzy Fundację Kultura. Teraz!, która realizuje przedstawienia operetkowe i muzyczne na wysokim poziomie artystycznym – „Księżniczka czardasza” – I. Kalmana (2020), „Każdemu wolno kochać” – Rewia (2022), „Zemsta nietoperza” – J. Straussa (2023). Jednocześnie jest adiunktem w Instytucie Logopedii Uniwersytetu Gdańskiego.
Pracuje również nad dykcją ze studentami Wydziału Wokalno-Aktorskiego Akademii Muzycznej w Gdańsku. Wieloletnia praca głosem na scenie zaowocowała praktycznym podejściem do emisji głosu śpiewanego oraz mówionego. Doświadczenie, pogłębione spojrzeniem z pozycji logopedy, Grzegorz Piotr Kołodziej wykorzystuje w szkoleniach, kursach i warsztatach emisji głosu, jak również w publikacjach i artykułach dotyczących pracy z głosem. W 2021 r. uzyskał tytuł doktora habilitowanego w dziedzinie sztuki muzyczne na UMFC w Warszawie.
Aleksandra Borkiewicz – Cłapińska
Sopran, rodowita Łodzianka. Solistka Teatru Wielkiego w Łodzi, specjalizująca się w repertuarze mozartowskim oraz włoskim belcanto.
Ukończyła studia magisterskie z wyróżnieniem na wydziale wokalno – aktorskim Akademii Muzycznej im. Grażyny i Kiejstuta Bacewiczów w Łodzi, w klasie prof. dr hab. Urszuli Kryger i dr hab. Bernadetty Grabias.
Na scenie debiutowała w roku 2010 rolą Solange, w światowej prapremierze opery Kochankowie z klasztoru Valldemosa Ptaszyńskiej, na deskach Teatru Wielkiego w Łodzi. Z tym Teatrem współpracuje stale w takich produkcjach jak Cyrulik Sewilski Rossiniego, La Boheme Pucciniego, Napój miłosny i Don Pasquale Donizettiego, Cosi fan tutte Mozarta, Don Giovanni Mozarta, Wesele Figara Mozarta, Halka Moniuszki, Straszny Dwór Moniuszki, Carmen Bizet, Noc w Wenecji oraz Baron Cygański Straussa, My Fair Lady Loewe, Człowiek z Manufaktury Janiaka, Chopin Orefice, Nabucco Verdiego, Aida Verdiego, Don Carlos Verdiego, Madama Butterfly Pucciniego, Trouble in Tahiti Bernsteina, Raj Utracony Pendereckiego.
W Operze Narodowej debiutowała rolą Basi w spektaklu Cud, czyli Krakowiaki i Górale Stefaniego (2015). W roku 2016 debiutowała na deskach Opery Wrocławskiej rolą Papageny w Czarodziejskim flecie Mozarta. Na deski tej Opery powróciła w roku 2023, w roli Zerliny w Don Giovannim Mozarta. Artystka brała także udział w IV edycji Festiwalu Oper Barokowych 2017, kreując rolę Sidonie w Armide J. B. Lully i tym samym debiutując w Warszawskiej Operze Kameralnej. Ta polska prapremiera została uwieczniona przez TVP Kultura z udziałem artystki. Była to koprodukcja z Innsbrucker Festwochen der Alten Musik, Music Festival Potsdam Sanssouci oraz Centre de musique baroque w Wersalu. Z Warszawską Operą Kameralną współpracuje również w tytułach takich, jak Don Giovanni Mozarta – Zerlina, Il Giovedi Grasso Donizettiego – Stefanina, Company Sondheima – April, The Telephone / The Medium Menottiego – Lucy / Mrs Gobineau. W roku 2020 debiutowała na deskach Opery Bałtyckiej rolą Rozyny w Cyruliku Sewilskim Rossiniego.
Role operowe kreowała we współpracy z takimi reżyserami, jak Tomasz Konina, Michał Znaniecki, Roberto Skolmowski, Wojciech Adamczyk, Marcin Łakomicki, Beata Redo-Dobber, Deda Christina Colonna, Giorgio Madia, Natalia Babińska, Grzegorz Chrapkiewicz, Maria Sartova, Artur Hofman, Jarosław Kilian, Paolo Bosisio, Jakub Przebindowski, Hanna Marasz.
W swoim dorobku artystycznym posiada również udział w kantacie scenicznej Carmina Burana C. Orffa, w partii sopranowej z towarzyszeniem Chóru Poznańskie Słowiki oraz liczne koncerty z towarzyszeniem Orkiestr Symfonicznych, m. in. wykonanie partii sopranowej w motecie Exsultate Jubilate Mozarta, pod batutą Marcina Wolniewskiego (2015), czy Stabat Mater G. Rossiniego, pod batutą Rubena Silvy z towarzyszeniem Orkiestry Filharmonii Dolnośląskiej (2019).
Współpracowała z wieloma dyrygentami, m.in. Maestro Tadeuszem Kozłowskim, Jose Maria Florencio, Adamem Banaszakiem, Tomaszem Tokarczykiem, Bassemem Akiki, Eraldo Salmierim, Andrzejem Knapem, Wojciechem Michniewskim, Władysławem Kłosiewiczem, Paulem Eswoodem, Rafałem Janiakiem, Wojciechem Rodkiem, Rubenem Silva, Benjaminem Baylem, Kubą Wnukiem, Marcinem Wolniewskim, Jackiem Sykulskim, Przemysławem Fiugajskim, Bartoszem Żurakowskim.
Artystka stale współpracuje z pianistą Pawłem Cłapińskim, wykonując recitale o różnorodnej tematyce.
W swoim dorobku artystycznym ma wiele nagród, m. in. wyróżnienie za najlepsze wykonanie polskiej pieśni (2015) oraz nagroda specjalna za wybitne wykonanie pieśni kompozytora współczesnego (2019) na XVI i XVIII Międzynarodowym Konkursie Sztuki Wokalnej im. Ady Sari, I nagroda w kategorii voice na międzynarodowym konkursie Music in the Vineyards, Serbia (2019), półfinalistka 4. edycji prestiżowego międzynarodowego konkursu wokalnego Grand Prix del’Opera w Bukareszcie, laureatka nagrody specjalnej dla najlepszej koloratury na XII Międzynarodowym Konkursie Wokalnym Złote Głosy, wyróżnienie w Międzynarodowym Konkursie Muzycznym Leopold Bellan w Paryżu, II nagroda w kategorii głosów żeńskich na King’s Peak International Music Competition, USA (2021). W 2018 roku została – jako jedyna Polka – finalistką prestiżowego konkursu wokalnego Voci dal Mondo w Turynie, pod dyrekcją maestry Renaty Scotto.
Dwukrotna stypendystka Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego, laureatka nagrody Ministra za wybitne osiągnięcia w dziedzinie artystycznej (2015, 2016).
W roku 2023 ukazała się publikacja naukowa Wydawnictwa Akademii Muzycznej w Gdańsku o tytule Wokół emisji głosu, zawierająca dwa artykuły artystki: Metody pracy nad stresem w zawodzie artysty śpiewaka oraz Problemy wykonawcze w partii Rozyny w Cyruliku Sewilskim Gioacchino Rossiniego.
Małgorzata Priebe
Małgorzata Priebe jest absolwentką Śpiewu Solowego w klasie prof. dr hab. Ryszarda Minkiewicza oraz dr hab. Krzysztofa Bobrzeckiego. Ukończyła również studia licencjackie na kierunku Dyrygentura Chóralna w klasie prof. dr hab. Marka Rocławskiego na Akademii Muzycznej im. Stanisława Moniuszki w Gdańsku. Obecnie wykłada Emisję Głosu na macierzystej uczelni, a od tego roku jest także uczestniczką Szkoły Doktorskiej. W ramach rocznej wymiany studenckiej kształciła się w The Royal Danish Academy of Music w Kopenhadze.
Artystka prowadzi bogatą i wszechstronną działalność muzyczną, obejmującą wykonawstwo muzyki współczesnej, operowej oraz rozrywkowej. Kreowała m.in. role Amora w operze Orfeusz i Eurydyka C. W. Glucka, Księżniczki i Ognia w operze Dziecko i czary M. Ravela oraz Moniki w operze Medium G. C. Menottiego. Współpracowała jako solistka z takimi zespołami jak Orkiestra Filharmonii Zielonogórskiej, Orkiestra Filharmonii Świętokrzyskiej oraz Orkiestra Opery Śląskiej. W 2023 roku otrzymała nominację Rektora Akademii Muzycznej w Gdańsku w konkursie o Laur Czerwonej Róży dla najlepszego studenta województwa pomorskiego, a w 2024 została laureatką V Międzynarodowego Konkursu Wokalistyki Operowej im. Adama Didura. W styczniu 2024 roku wystąpiła na deskach Warszawskiej Opery Kameralnej w prawykonaniu opery familijnej Rafała Kłoczko. W 2025 roku ukaże się jej debiutancka płyta Unsung – autorski projekt zrealizowany dzięki wsparciu Miasta Gdańska w ramach Stypendium Kulturalnego, które otrzymała w 2023 roku.
Równolegle zajmuje się także wykonawstwem muzyki chóralnej. Od ośmiu lat współpracuje z utytułowanym Zespołem Wokalnym Art’n’Voices, z którym zdobyła Fryderyka 2021 w kategorii Album Roku – Muzyka Współczesna. Oktet wokalny może poszczycić się Grand Prix w prestiżowym International A Cappella Contest Leipzig (2023) oraz dwiema pierwszymi nagrodami na konkursie Tolosako Abesbatza Lehiaketa (2019) w Hiszpanii. Zespół koncertuje w Polsce i za granicą, zdobywając uznanie środowiska muzycznego. Występował m.in. we Francji, Hiszpanii, Włoszech i Niemczech. W 2024 roku ukaże się kolejna płyta Art’n’Voices – Pieces of Myself.
