Wykładowca:
prof. dr hab. Krystyna Juszyńska
temat:
Gadanie o Hofmannie...
autorska prezentacja książki Józef Hofmann. Pianista – Kompozytor – Wynalazca (2023)
streszczenie książki
Moderator:
prof. dr hab. Alicja Kozłowska-Lewna
organizator:
Katedra Teorii Muzyki
Krystyna Juszyńska, prof. dr hab. w dyscyplinie teoria muzyki. Studia w zakresie teorii muzyki w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej w Łodzi ukończyła z wyróżnieniem (1977), stopień doktora uzyskała w Akademii Muzycznej w Warszawie (1987), habilitację w Akademii Muzycznej w Krakowie (1999), tytuł profesora sztuki muzycznej otrzymała w 2015 roku. W latach 1977-2014 pracowała w Akademii Muzycznej w Łodzi, gdzie pełniła funkcję prodziekana Wydziału Kompozycji, Teorii Muzyki, Rytmiki i Edukacji Artystycznej (2005-2012) i kierownika Zakładu Kultury Muzycznej Łodzi i Regionu (2010-2013). Kilkanaście lat (1989-2003) pracowała w Katedrze Edukacji Artystycznej na Wydziale Nauk o Wychowaniu Uniwersytetu Łódzkiego. W latach 2012-2023 zatrudniona w Katedrze Teorii Muzyki Uniwersytetu Muzycznego Fryderyka Chopina w Warszawie.
Autorka książek Interpretacja artystyczna dzieła muzycznego (Łódź 1999) i Miłosz Magin. Pianista – Kompozytor – Pedagog (Warszawa 2019), ok. 100 artykułów naukowych z zakresu teorii muzyki, muzyki fortepianowej i pianistyki polskiej oraz redaktorka kilkunastu monografii o tematyce muzycznej. Inicjatorka i redaktorka dwóch serii wydawniczych: Kultura muzyczna Łodzi (5 tomów) i Twórcy życia muzycznego Łodzi. Brała udział w licznych konferencjach naukowych o zasięgu międzynarodowym w Polsce i za granicą. Prowadziła badania naukowe w USA, Paryżu, Sankt Petersburgu, Berlinie, Lwowie, Wilnie. Stypendystka Towarzystwa im Fryderyka Chopina w Warszawie (1976), odznaczona licznymi medalami i nagrodami.
Z recenzji wydawniczych:
prof. dr hab. Irena Poniatowska
Ponad 60 lat od śmierci Józefa Hofmanna czekaliśmy na pełną monografię poświęconą jego życiu i dokonaniom. (…) Obejmuje życie, począwszy od dzieciństwa i pierwszych występów „cudownego dziecka” w Europie (1886/1887) i w Ameryce (1887/1888), następnie sześcioletnie studia w Berlinie i od 1894 ponowny debiut i wielką karierę genialnego pianisty w Europie, Rosji (9 podróży w latach 1895-1913), Ameryce (do 1946), pedagogiczną działalność w Curtis Institute of Music w Filadelfii (1924-1938) i „Złoty Jubileusz” (1937/1938), a w międzyczasie tournée europejskie, pobyt w Polsce (1934,1935) i ostatnie koncerty w ojczyźnie w 1938 roku. Jest też zarysowane życie prywatne i rodzinne Hofmanna. (…) Ale to nie wszystko. Następują rozdziały dotyczące nagrań (…) jako żywego śladu jego gry, analiza twórczości kompozytorskiej, niezwykle zajmujący rozdział o wynalazkach (…) i wreszcie autorska, eksperymentalna analiza elektroakustyczna nagrań pianisty. (…)
Niewyobrażalny talent, wyjątkowa umysłowość Józefa Hofmanna, łącząca ścisłe matematyczne myślenie z wysublimowanym wyczuciem artystycznym, z miłością muzyki, z nieprawdopodobnym poziomem sztuki wykonawczej, mają wymiar renesansowego artysty-uczonego i znalazły pełne odbicie w przedstawionej książce, udokumentowanej możliwie najpełniej, jeśli chodzi o występy, analizy wielu dziedzin twórczych osiągnięć, recenzje, opinie i komentarze na temat niezwykłej kreatywności mistrza. (…)
Dzięki tej wielkiej monografii pamięć o Józefie Hofmannie odżyje.
prof. dr hab. Grzegorz Kurzyński
Książka Krystyny Juszyńskiej o Józefie Hofmannie (…) to bardzo cenna pozycja poświęcona wielkiemu polskiemu artyście, który nie jest być może postacią zapomnianą, ale raczej zaniedbaną. Szacunek wzbudza olbrzymia ilość informacji o Hofmannie zebranych przez Autorkę, co jest nieprawdopodobnym zbiorem wiedzy o życiu i dokonaniach wielkiego pianisty. (…).
Wartym wspomnienia jest wypunktowanie przez Autorkę bardzo istotnych publikacji Hofmanna o grze fortepianowej, które do dzisiaj nie zostały przetłumaczone na język polski, a powinny stanowić kanwę całej literatury metodycznej związanej z pianistyką. (…)
Osobiście książka ta ma dla mnie szczególne znaczenie. Studiując w Juiliuard Schooll w Nowym Jorku byłem uczniem prof. Abbey Simona, który poprzez swego nauczyciela Davida Sapertona – ucznia Hofmanna, był jego dydaktycznym „wnuczkiem” i reprezentował bardzo podobne podejście do pianistyki. (…)
Książka Krystyny Juszyńskiej (…) wypełnia niszę, która uniemożliwia postawić postać tego wielkiego pianisty na piedestale, na który zasłużył i przez którą jego osoba powoli zaczęła się zatracać w niepamięci osób, które nie są profesjonalnie związane z pianistyką.
