Promocja płyty DVD „Świat Nowej Muzyki – twórcy znani i nieznani” w ramach wernisażu wystawy „Szalonek – Dialog, inspiracja” – Mikołaj Harmoza

Czas – Przeszłość, teraźniejszość i przyszłość.

„Szalonek – dialog, inspiracja” to sytuacja wernisażowa, która łączy trzy odrębne w czasie elementy związane z performance wykonanym przeze mnie podczas pandemii. Zarejestrowane wideo autorstwa Pawła Czarzastego przywołuje moment, który zdarzył się w przeszłości. Prezentowana na wernisażu praca, będąca efektem performance, buduje teraźniejszość. W przyszłości możemy odsłuchać płyty muzyką oraz szata graficzną nawiązującą do performance, która jest do nabycia podczas wernisażu. Inspiracją jest utwór Witolda Szalonka pt. „2. Szkic na harfę solo”

Malowanie jako czynność.
Samotność, wywołana pandemią, była okazją do działania w innych warunkach. Działanie bez publiczności sprawia, że pojawia się okazja, by przyjrzeć się sobie oraz czynności, którą wykonuje się, malując codzienne kompozycje o różnorakich tytułach i ideach. Takie résumé pozwala stwierdzić, czym jest ta czynność dla samego artysty. Podczas performance muzyka stała się dla mnie rytmem, który niczego nie wymusza, ale prowokuje i zachęca do pewnych odruchów ciała podobnych do tańca, a tu związanych ściśle z czynnością malowania. Czym jest dla mnie sama czynność malowania? Czy to naprawdę moja pasja? Może jakiś atawizm, odruch, droga, rytm ciała, ukryta natura, reakcja na bodźce? Codzienne malowanie to dla mnie dbałość o jakość koloru, formy, ekspresji… To wywoływanie uczuć własnych, dialog z innymi twórcami, wspomnienia, relacje, wywoływania uczuć odbiorców i przekonywanie o profesjonalizmie oraz własnym warsztacie.

Te wszystkie obciążające artystę problemy miały wolne podczas mojej akcji. Sama czynność stała się istotna i to na nią zwróciłem uwagę. Odbiorcy nie było, tak więc mogłem oddać się płynnej, melancholijnej atmosferze, aby zarejestrować ślady swojej aktywności podczas czynności malowania. Bez formy, bez kształtów, bez zamierzonej iluzji przestrzeni…

Ta czystość odruchów zarejestrowana kamerą odnosi się do jednej chwili i może być przywołana w przyszłości. Dziś wiem, jak to jest i takie doświadczenie pozwoli mi zwiększyć dystans do własnych działań. Muzyka powoduje swego rodzaju odcięcie od rzeczywistości i dialog z zapewne równie samotnym w chwili tworzenia twórcą. Czystość takiej chwili jest cenna jako doświadczenie i zwiększa świadomość tego, w jakim celu wykonuje się podobne czynności na co dzień.