Harmonogram:
27.11.2022 – Recital
godz. 19:00 / Sala Koncertowa Akademii Muzycznej w Gdańsku
W programie:
C. Franck – Preludium Aria i Finał
G. Fauré – XIII Nokturn h-moll op. 119
M. Ravel – La Vallée des Cloches z cyklu Miroirs
C. Debussy – Et la lune descend sur le temple qui fut, Cloches à travers les feuilles (z II zeszytu Images)
C. Debussy – Hommage à Rameau, Reflets dans l’eau (z I zeszytu Images)
R. Schumann – Fantazja C-dur op. 17
28-29.11.2022 – Kurs mistrzowski
godz. 14:00 / Aula Akademii Muzycznej w Gdańsku
Koordynator:
dr hab. Paweł Rydel
Organizator:
Katedra Fortepianu
Urodzony w Paryżu w 1955 roku w rodzinie wywodzącej się z Dauphiné i włoskiego Piemontu, Michel Dalberto zaczął grać na fortepianie w wieku trzech i pół roku dzięki rodzicom, którzy, choć nie byli muzykami, rozumieli jego zainteresowanie muzyką. Swój pierwszy koncert dał w wieku pięciu i pół roku, a w wieku trzynastu lat dołączył do klasy Vlado Perlemutera, jednego z ulubionych uczniów Alfreda Cortota, w Konserwatorium Paryskim.
W wieku 20 lat wygrał I Konkurs Mozartowski w Salzburgu i jednogłośnie otrzymał Nagrodę Clary Haskil. Jest także laureatem I nagrody na Międzynarodowym Konkursie Pianistycznym w Leeds (gdzie wcześniej wygrywali Radu Lupu, Andras Schiff czy Murray Perahia)
w 1978 roku.
Następnie był zapraszany do grania w większości europejskich ośrodków muzycznych z dyrygentami takimi jak Erich Leinsdorf, Kurt Masur, Wolfgang Sawallisch, Charles Dutoit, Sir Colin Davis, Yuri Temirkanov czy Daniele Gatti. Zapraszają go duże festiwale, takie jak Lucerna, Firenze, Aix-en-Provence, Wiener Festwochen, Edinburgh, Schleswig-Holstein, Grange de Meslay, La Roque d'Anthéron, Newport, Miami, Seattle itp.
Od początku swojej kariery Michel Dalberto uznawany jest za jednego z najważniejszych interpretatorów Schuberta i Mozarta. Wśród innych jego ulubionych kompozytorów są Liszt, Debussy, Fauré, Schumann, Ravel, do dziś jest jedynym żyjącym pianistą, który nagrał wszystkie dzieła fortepianowe Schuberta. Jego dyskografia obejmuje kilkadziesiąt płyt z muzyką solową, i kameralną oraz koncertami
z orkiestrą. Kilka jego płyt otrzymało nagrody, w tym Grand Prix de l’Académie Charles-Cros, Prix de l’Académie du Disque Français, Diapason d’Or, nagrodę „Echo” w Niemczech itp.
Od kilku lat zdobywa doświadczenie jako dyrygent i występował w tej roli z wieloma orkiestrami zarówno w Azji, jak i w Europie. Równocześnie z karierą pianistyczną Michel Dalberto był w latach 1991-2004 dyrektorem artystycznym Académie-Festival des Arcs (Savoie). W latach 1991-2009 przewodniczył jury Konkursu im. Clary Haskil, zastępując swojego przyjaciela Nikitę Magaloffa.
Po kilku latach nauczania w Accademia Pianistica w Imola (Włochy) Michel Dalberto jest obecnie profesorem Konserwatorium Paryskiego.
W 1996 roku Minister Kultury w uznaniu działalności artystycznej podniósł go do rangi Kawalera Orderu Narodowego Zasługi.
