Z żalem informujemy, iż w dniu 26 lipca 2021 r. zmarł prof. dr hab. Lech Marian Mokrzecki (5.04.1935-26.07.2021), wybitny uczony, absolwent Państwowej Wyższej Szkoły Muzycznej w Sopocie w klasie wiolonczeli (dyplom w 1964 r.), a od 1972 r. wieloletni współpracownik Akademii Muzycznej im. Stanisława Moniuszki w Gdańsku.
Rodzinie oraz Przyjaciołom Zmarłego wyrazy szczerego współczucia składają Rektor, Senat i społeczność Akademii Muzycznej im. Stanisława Moniuszki w Gdańsku
PROF. DR HAB. LECH MARIAN MOKRZECKI
Dr honoris causa Uniwersytetu w Linköping, jeden z najwybitniejszych historyków oświaty w Polsce.
Urodził się 5 kwietnia 1935 roku w Warszawie. Naukę na poziomie szkoły podstawowej rozpoczął w Wilnie, a następnie uczęszczał do I Gimnazjum i Liceum im. Mikołaja Kopernika w Toruniu, gdzie w 1951 roku uzyskał maturę. W roku 1954 obronił magisterium z historii na Uniwersytecie Mikołaja Kopernika, a w 1964 roku po ukończeniu Wyższej Szkoły Muzycznej w Sopocie uzyskał tytuł magistra sztuki w klasie wiolonczeli. W latach 1959-1967 był wiolonczelistą w Państwowej Operze i Filharmonii Bałtyckiej oraz jej konsultantem do spraw naukowych i literackich (1967-1970). W 1966 roku podjął pracę na stanowisku asystenta w Wyższej Szkole Pedagogicznej w Gdańsku w Katedrze Historii Oświaty i Wychowania zdobywając kolejne stopnie awansu zawodowego. Pracując nieprzerwanie w Uniwersytecie Gdańskim stopień doktora uzyskał w 1967 roku, doktora habilitowanego w 1975 roku, profesora nadzwyczajnego w 1986 roku, a w 1993 roku profesora zwyczajnego. Uhonorowaniem pracy naukowej Profesora Lecha Mokrzeckiego było uzyskanie tytułu doktora honoris causa Uniwersytetu w Linköpingu za niezwykle bogaty dorobek naukowy oraz za szczególne zasługi w dziedzinie współpracy organizacyjnej i naukowej z tamtejszym Instytutem Pedagogiki i Psychologii. Profesor Lech Mokrzecki na Uniwersytecie Gdańskim pełnił także funkcje administracyjne. W latach 1978-1981 był wicedyrektorem, a w latach 1981-1991 przez trzy kadencje dyrektorem Instytutu Pedagogiki. W latach 1985-1987 sprawował też funkcję prorektora do spraw studenckich UG. Od 1972 roku utrzymywał ścisłą współpracę z Akademią Muzyczną w Gdańsku. Współpracował również z Wyższą Szkołą Pedagogiczną w Słupsku, Gdańską Wyższą Szkołą Humanistyczną oraz Ateneum Szkołą Wyższą w Gdańsku. Profesor Lech Mokrzecki był członkiem Senatu UG i komisji senackich, Rady Naukowej Instytutu Historii, Nauki, Oświaty i Techniki PAN i Rady Naukowej PAN. Przewodniczył Radzie Naukowej Instytutu Teorii Muzyki Akademii Muzycznej w Gdańsku, a także był członkiem wielu międzynarodowych organizacji naukowych. Zasiadał w radach redakcyjnych lub redakcjach takich periodyków naukowych jak: „Przegląd Historyczno-Oświatowy”, „Rozprawy z Dziejów Oświaty”, „Lubelski Rocznik Pedagogiczny”, „Biuletyn Historii Wychowania” czy „Rocznik Gdański”.
W roku 1995 Profesor był promotorem doktoratu honorowego (honoris causa) profesora Svena Erlandera z Uniwersytetu w Linköping.
Efektem pracy naukowo-dydaktycznej Profesora Lecha Mokrzeckiego było wypromowanie 12 doktorów i ponad 300 magistrów studiów stacjonarnych i niestacjonarnych. Łączny dorobek naukowy Profesora to 500 publikacji, w tym 13 książek autorstwa i współautorstwa oraz 3 pod jego redakcją naukową. Prace Profesora ogniskowały się w kilku nurtach badawczych i związane są przede wszystkim z dziejami staropolskiej nauki, oświaty i wychowania, a zwłaszcza świadomości historycznej społeczeństwa dawnej Rzeczypospolitej, przy czym szczególne miejsce zajmował w nim dorobek poświęcony Gdańskowi i dawnym Prusom Królewskim.
